او با ما یا با کوبا!

« تحریم های پنجاه ساله آمریکا علیه کوبا برداشته شد»« کشورهای آمریکا و کوبا ارتباطات دیپلماتیک خود را از سر گرفتند» « اوباما: سفارت آمریکا در کوبا را بازگشایی می شود» این چند جمله بخشی از اخباری بود که خبر آب شدن یخ میان آمریکا و کوبا داشت. گفتگوهای کوبا و آمریکا در یکسال گذشته در پشت پرده و بدور از گوش رسانه ها انجام شده است . و این خبرها محصول باغ همان گفتگوهاست . 

اما آنچه بین ایران و آمریکا می گذرد به پرونده ای گره خورده است که حتی رسانه های محلی کشور های مختلف حتما ستون هایی را به تحلیل و انعکاس آن اختصاص داده اند.  رابطه ای که از تسخیر پر حرف و حدیث سفارت آمریکا در ایران قطع شد و اکنون پس از بیش از سه دهه دو کشور در نزدیکترین شرایط برای ذوب یخ های ارتباطی قرار دارند. ارتباطی که از یک انتخاب شروع شد. مردم ایران به حسن روحانی رای دادند . ریس جمهور ایران به نیویورک برای شرکت در اجلاس سالانه سازمان ملل متحد سفر کرد. و در راه بازگشت تلفنی با اوباما صحبت کرد. در ادامه ظریف به « کری» وزیر خارجه آمریکا چای نوشید و خندید. برق اشتیاق یک ارتباط در چشمان دوطرف دیده می شود. اما هیچ کدام جرات ابراز خرسندی ندارند. سیاست بازی به شیوه رونالدینهویی! بازیکنان عرصه دیپلماسی ایرانی و آمریکایی به جایی نگاه می کنند و به سمتی دیگر پاس می دهند. 

عمان تلاش کرد که عاقد این کار خیر شود. اما لقمه از دهان کشوری در حد و اندازه عمان بزرگتر بود. « عدو شد سبب خیر اگر خدا خواهد» داعش دشمن مشترک ایران و آمریکا بود. بازی در زمین سوریه و عراق.منافع مشترک هر دو کشور ایجاب می کند «داعش» نابود شود . جنگنده های ایرانی بر فراز عراق به پرواز می آیند و مواضع داعش را بمباران می کنند. صدا از آمریکا در نمی آید. نیرپهای آمریکایی نیروهای تکفیری داعش را زیر گلوله می گیرد .ایران که همه حرکت های آمریکا را محکوم می کرد خبر از علاکت تکفیری ها در رسانه ملی پخش می کند .

قند در دل طرفین آب می شود . ما فاصله آنقدر هست که عاشق های سالهای دور جرات هم آغوشی را ندارند. اگر داشته باشند هم هستند کشورهایی که شام عروسی را عزا کنند . به قیمت نفت ۵۰ دلاری. این کارتون روزنامه گاردین یادگاری خوبی از این روزهای تاریخ ایران است.

مسجـــــــد النبی و قبرستــــان بقیع به روایت تصـــــــویر