آفت «رای قبیله ای»

در حالی که همه ی مقالات صاحب نظران اصلاح طلب در جراید سراسری و فضای مجازی بر  لزوم مشارکت در انتخابات مجلسین در هفت اسفند تمرکز دارند، به نظر می رسد هر چه از پایتخت فاصله می گیریم نگرانی عدم شرکت در انتخابات کمتر می شود. نگاهی به آمار ادوار گذشته نیز این را نشان می دهد که همواره میزان مشارکت سیاسی در استانها بیشتر از پایتخت نشینان بوده است.عده اندکی هم که در استان ها همچنان بر طبل تحریم صندوق های رای می کوبند در روزهای باقیمانده یا با تحلیل های دوستان و همفکران خود که موافق مشارکت هستند ، به «گام دوم» می پیوندند و یا اهل مطالعه بوده و یادداشت یکی از چهره های شاخص باعث تغییر ذهنیت آنها شده و رفتار سیاسی شان را تا جمعه پیش رو همسو با موافقین مشارکت می کنند. 

از این رو در استانها و شهرستان ها کمتر دغدغه تعداد تحریم کنندگان انتخابات وجود دارد. آنچه که بیشتر نگران کننده به نظر می آید رای دادن به سبک قومی و قبیله ای ست. نامزدها عقبه ای فامیلی در حوزه های انتخابیه دارند.با یکی دو نفر از بزرگان طایفه لب استکانی چای تَر میکنند و رای یک طایفه را به جیب می زنند.وعده های نامزدها هم بیشتر متوجه لیدر فامیل است و او هم همه جوره برای کاندیدای خوشبخت سنگ تمام می گذارد.

هفت اسفند هم لیدر معامله گر در صندوق محل خذ رای حضور سبزی دارد و اقوام در صف رودربایسی رای و عقیده خود را به پای آنکه نظرش به سرطایفه نزدیک تر است می ریزند.

این فرایند در همه حوزه های انتخابیه استان کرمان به وفور یافت می شود. این شیوه سنتی رای دادن باعث می شود رای دهندگان بدون بررسی حال ، گذشته ، افکار و عقاید نامزد محترم با چشمان کاملا بسته رای خود را برای وی خرج کرده و دل به وعده هایی چون اشتغال جوانان روستا ! یا آسفالت کوچه و خیابان آبادی خوش کنند. 

این روش گزینش نامزد مجلس را می توان خطرناک ترین نحوه مشارکت انتخاباتی ارزیابی کرد.رای دهندگان بدون توجه به شکل گیری ماهیت کلان مجلس ، تندروها را ناخواسته روانه بهارستان می کنند و در آبادی خود منتظر اشتغال لیسانس های بیکار می مانند.

 تندروها هم بعد از انتخاب نقاب از صورت برداشته و چهره افراطی گری را به حد کمال در چهارسال نمایندگی به نمایش می گذارند.

مجلس پیش رو را می توان آرایش سیاسی میان طرفدارن برجام و مخالفان برجام دانست . انتخابات دهم را نیز می شود انتخاب میان تعقل و تعادل با تندروی و تخاصم نامید. هر کدام که به اکثریت برسد چوب در چرخ اندیشه مقابل خواهد کرد. یک روی سکه به اکثریت رسیدن وجه اعتدال در مجلس دهم با رفتن نامزدهای میانه رو ، اصلاح طلب و اصولگرایان واقع بین به مجلس است که راه را به سنگ اندازی و مته به خشخاش گذاشتن افراط گرایان ببندند و روی دیگر سکه قدرت گرفتن گروههای تندرو و افراطی در مجلس آینده است ، تا طعم انتخاب مردم در سال ۹۲ و دستاوردی مانند برجام را به کام ایران تلخ کنند. 

هر چند حذف هر گروه و اندیشه از جامعه کاری ناپسند بوده و تندروها نیز حضورشان می تواند منافعی برای کشور داشته باشد ، اما پسندیده تر آن است که آنها عنان کار را در دست نگرفته و به حداقلی در گوشه مجلس تبدیل شوند.

از این رو جوانان تحصیل کرده و مطلع باید ضمن درک خطر«رای قبیله ای» خانواده ها و اطرافیان را از این شیوه انتخاب برحذر کرده و نگاهی کلان به مجلس پیش رو داشته باشند.در مدت باقیمانده تا انتخاب سرنوشت ساز اسفند پنبه قول و وعده های پوشالی آسفالت و اشتغال توسط نامزدهای تندرو را در میان خانواده و اقوام زده و نگرانی سوار شدن افراطیان ضد برجام بر اسب مراد را گوشزد کنند.تا پایانی باشد به رای به شیوه ریش سفیدی.

نقدی بر «مثلث توسعه»/ترسم نرسی به «توسعه» ای اعرابی

توسعه جریانی چند بعدی ست که مستلزم تغییرات اساسی در ساخت اجتماعی ، طرز تلقی عامه مردم و نهاد های ملی ست. لازمه «توسعه» تسریع در رشد اقتصادی ، کاهش نابرابری و ریشه کن کردن فقر مطلق است. در واقع «توسعه» بایستی نشان بدهد که مجموعه نظام اجتماعی جغرافیای مورد نظر بصورت هماهنگ با نیازهای متنوع اساسی و خواسته های افراد و گروههای اجتماعی از حالت نامطلوب زندگی گذشته خارج شده و به سوی وضع یا حالتی از زندگی مادی و معنوی بهتر سوق پیدا کرده اند.

«توسعه» را می توان کلید واژه فعالیت های استاندار کرمان در ۱۵ ماه گذشته حضورش بعنوان نفر اول اجرایی استان دانست. او از هر فرصتی برای تشریح برنامه هایش در مسیر رسیدن به توسعه استان «کرمان» استفاده می کند. مثلثی هم به همین عنوان طراحی کرده است. همواره موانع پیش روی مسیر «توسعه» را با مردم و مسؤولین بالا دستی خود در میان می گذارد.

نگاهی به تعریف «توسعه»آمده در پاراگراف ابتدایی اما دشواری سنگ بزرگ پیش راه «رزم حسینی » را بیشتر مشخص می کند. کلید واژه هایی همچون «تغییر طرز تلقی مردم» ، «تسریع رشد اقتصادی» ، « ریشه کن کردن فقر مطلق» که تغییر آنها به نظر از عمر یک دولت هم بیشتر به نظر می رسد.

                                                                                                     

در این یادداشت قصد تفهیم معنای گسترده «توسعه» را به مخترعین مثلث توسعه ی استان نداریم. بنا را بر این  می گذاریم که طرح مطالعاتی دانش محوری پیش از ارائه «مثلث توسعه استان»گذاشته شده است. نکته ای که محل ابهام در تئوری موضوع مثلث «توسعه» دیده می شود ماهیت اضلاع آن است. استاندار کرمان به نقل از «ایرنا» گفته است که:« با تدابیر مختلف از جمله طرح مثلث توسعه درصدد رسانیدن این استان به جایگاه واقعی خود در بخش های مختلف است.وی سه راس مثلث توسعه را متشکل از ˈفرماندارانˈ، ˈنمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامیˈ و ˈسرمایه گذران و کارآفرینانˈ عنوان و ائمه جمعه در شهرستان ها را ناظران بر مثلث توسعه اقتصادی معرفی کرد.»

اینکه هر یک از این راسهای مثلث به چه دلیل انتخاب شده؟ و چه وظیفه ای را دنبال می کنند؟آیا مثلا فرمانداران و نمایندگان نمی توانستند در کنار یکدیگر در یک راس بعنوان مسوولین جای بگیرند؟ هم موضوعی نیست که مورد سوال این یادداشت باشد. پرسشی که اما جای طرح دارد و حلقه مفقوده یا پاشنه آشیل طرح «مثلث توسعه استان» می توان از آن یاد کرد. عدم توجه به نقش رسانه ها در این طرح سه ضلعی است. (بر روی ادامه مطلب کلیک کنید)