دیپلماسی در دولت یازدهم و بهره گیری از شبکه های اجتماعی

 رسانه های تعاملی بر بال تکنولوژی و بر بستر اینترنت  متولد شدند. شکلی تازه از رسانه که بازخورد گیرنده پیام همزمان با دریافت پیام در آنها رخ داد. بازخورد در شکل جدید رسانه ای اهمیت خود را پیدا کرده بود . هر روز بر تعداد نرم افزارهای ارتباطی تحت نام شبکه های اجتماعی افزوده شد. «دهکده جهانی» که مک لوهان نوید آنرا داده بود محقق گردید . مردم به یکدیگر نزدیک شدند . تعداد اعضای برخی از شبکه های اجتماعی به جمعیت بزرگترین کشورهای جهان تنه میزند .

 تعداد ارسال متن ، تصویر و ویدیو به چند میلیون در روز رسیده است .بازیگران عرصه سیاست برای تسلط بر افکار جهانی و تاثیر گذاری بر ذهان بین المللی به فکر استفاده به نفع خود از شرایط پیش آمده افتادند.

شبکه هایی که ملیت و جغرافیا نمی شناختند . کم هزینه بودند و سرعن انتشار پیام را به کسری از ثانیه رسانده اند. در این مقاله قصد داریم میزان استفاده سیاستمردان دولت یازدهم از شرایط پیش آمده را بررسی کنیم . آیا دستگاه دیپلماسی کشور ایران در سالهای ۹۱ تا ۹۳ نسبت به فضای شبکه های اجتماعی بی اعتنا بوده است یا خیر؟

آنچه در مقاله پیش رو از نظرتان می گذرد حاصل بررسی شرایط رسانه های جدیدتر از جدید در ایران است . همچنین میزان بکار گیری این رسانه ها توسط دستگاه وزارت امور خارجه مورد پژوهش قرار گرفته است .

در طول مدت پژوهش پیرامون موضوع مقاله رفتار رسانه ای دیپلمات های ایرانی مورد توجه قرار گرفته است .این مقاله قصد دارد به این سوال پاسخ دهد که میزان استفاده دستگاه دیپلماسی دولت یازدهم از رسانه های جدیدتر از جدید به چه میزان است. همچنین بدانیم که با حضور در فضای مجازی به دنبال چه چیز هستند . وزیر امور خارجه فعلی در چه شبکه های اجتماعی عضو است ؟ حضور در شبکه های اجتماعی چه منافعی را برای دولت دنبال می کند؟ مشارکت در اطلاع رسانی بر بال رسانه های تعاملی تا چه میزان توانسته چهره ایران در سطح بین الملل را تغییر دهد؟گرچه پیش از این کسان دیگری از دولتمردان بودند که روزنامه نگاری شهروندی را در فضای مجازی تجربه کرده بودند اما شاید تاکنون کسی در قامت وزارت آن هم در وزارت امورخارجه یا وزارت نفت و یا حتی معاون اول رئیس جمهوری نداشتیم که شخصا به تولید محتوا در شبکه اجتماعی بپردازند

برای دریافت فایل کامل مقاله کلیک کنید